Lakshmi Gajadin studeerde af aan Codarts Hogeschool voor de Kunsten in Rotterdam, alsof ze al jarenlang musical speelt. Maar eigenlijk groeide ze op met Bollywood en kwam ze er pas vrij laat achter dat musical iets ‘spectaculairs’ was. Nu mag ze Rosa’s beste (ex-)vriendin spelen in Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? de Musical. Hoe is dat voor haar?
Wat was je eerste reactie toen je hoorde dat je de rol van Esther bemachtigd had?
‘De producent hield het heel spannend, er zouden nog mensen op vakantie zijn en alles was nog onzeker. Vervolgens hoorden we opeens dat wíj de rollen hadden gekregen! Op dat moment geloofde ik het niet. Het drong niet tot me door. Ik was nog even aan het nadenken: hoor ik dit goed? Ben ik dus gewoon zojuist gecast voor Hoe overleef ik? de Musical?! Je hebt auditie gedaan en je hebt je goed ingelezen, je gaat dan toch al een soort van verbinding voelen met een rol. Wanneer je de rol echt mag gaan spelen is die verbinding compleet. Ik mag me nu lekker gaan hechten aan Esther en alles van haar ontdekken.’
Waarom liet je Rosa jarenlang in de steek? 😉 En ben je blij dat het contact er weer is?
‘Iedereen komt op een gegeven moment op een leeftijd waarin hij/zij een eigen leven heeft, wat logisch is. We hebben geprobeerd om contact te houden, maar we volgden op een gegeven moment ons eigen pad. Het lukt niet altijd om contact te blijven houden. Heel blij dat er nu contact is en we e.e.a. uit kunnen praten van de afgelopen jaren.’
Hoe bereid je je voor op de rol van Esther?
‘Esther is het enige karakter, naast Rosa, die eigen boeken heeft. Ik heb het oude Ezzie’s dagboek en Ezzie’s wereld goed gelezen om te onderzoeken waarom ze is geworden hoe ze nu is. Om meer over haar achtergrond te weten te komen. Ook heb ik het nieuwe boek Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? geluisterd. Ik probeer me in dingen waarin Esther anders is dan ik te verdiepen, om beter te begrijpen waarom ze nu bepaalde keuzes maakt.’
‘Esther kon denken: ik heb geen zin in contact, laat maar zitten. Maar ze wilde het toch. Daaraan kun je zien hoe loyaal ze is en hoe belangrijk vriendschap voor haar is.’
Wat kunnen we van Esther leren en wat mogen haar vrienden haar nog leren?
‘Rosa en Esther hebben heel lang geen contact gehad en dat kwam deels door Rosa die zich had afgezonderd. Esther kon denken: ik heb geen zin in contact, laat maar zitten. Maar ze wilde het toch. Daaraan kun je zien hoe loyaal ze is en hoe belangrijk vriendschap voor haar is. Hoe je dat onderhoudt is voor iedereen anders. Ook al zie je elkaar jaren niet, als er ooit goede vriendschap was zal het na een lange tijd altijd weer goed komen. Ook al moet je wat uitpraten. En wat ze kan leren is toch luisteren naar haar vrienden, haha. Ze drinkt veel en ze heeft niet altijd de meest verstandige keuzes gemaakt. Ook voor jezelf het juiste doen, niet alleen anderen helpen.’
Esther had vroeger een befaamd dagboek: Ezzie’s dagboek, dat je zelf ook gelezen hebt. Schrijf jij zelf ook of heb je vroeger een dagboek bijgehouden?
‘In mijn jeugd heb ik het wel geprobeerd. Nu moet ik soms wel even wat op papier zetten, bijvoorbeeld als dingen echt niet mee zitten of als ik dagenlang over hetzelfde droom. Ik heb zelf niet de discipline om het elke dag te doen helaas, ik wou dat ik dat kon. Het is wel heel lekker om soms wat op papier te kunnen zetten.’
Wat was de leukste rol die je tot nu toe hebt mogen spelen?
‘De musical Cirkels, waarin ik een zestienjarige meisje dat op middelbare school zat speelde. Ik ben nu 25, dus ver van deze puberrol af, en het meisje was totaal niet zoals ik was. Toch was dat leuk om te doen. Erg uitdagend om iemand met andere normen en waarden te spelen. Juist leuk om daar helemaal in te gaan.’
Wilde je al van jongs af aan actrice worden?
‘Ik heb pas op latere leeftijd ontdekt dat musical een “spectaculair iets” is. Ik ben juist opgegroeid met Bollywood. Natuurlijk wist ik dat ik zingen, dansen en acteren leuk vond, maar pas toen ik meedeed met een musical op school en de disciplines samen kwamen, dacht ik: hé, dat is ook een optie.’
Heb je nog een droom op musicalgebied?
‘Ik hou ervan om gezamenlijk dingen te doen, om samen een verhaal vertellen. Het lijkt me heel leuk om met oude studiegenoten weer eens een voorstelling te maken. Charlie and the Chocolate Factory heb ik met twee klasgenoten en een schoolgenoot van Codarts gedaan, maar hoe leuk als de oude klas gezamenlijk gecast wordt voor een nieuwe show!’
‘Dit gaat zo nostalgisch worden. Iedereen kan zich wel ergens in vinden met de vele thema’s per rol, voor jong en oud.’
Waarom moeten we allemaal naar het theater rennen voor deze musical?
‘De reacties zijn overweldigend als ik alleen al aan mensen vertel dat er van het bekende boek een musical komt. Dit gaat zo nostalgisch worden. Iedereen kan zich wel ergens in vinden met de vele thema’s per rol, voor jong en oud. En het is erg leuk dat deze voortelling vanuit een Nederlands verhaal ontstaan is. Veel musicals komen van Broadway of West End. Een musical van hier, vanuit de Nederlandse cultuur, dat zie je niet vaak.’
Tekst: Jolijn Swager. Foto: Annemieke van der Togt.
