Mitch Blaauw bemachtigde de misschien wel meest geliefde mannelijke rol van Hoe overleef ik: die van Jonas. Dit is zeker niet zijn eerste rol. Van jongs af aan staat Mitch al op het podium, van Ciske de Rat en Oorlogswinter tot Soldaat van Oranje en Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat. Hoe verder de rol van hem afstaat, hoe leuker Mitch het vindt om te spelen.
Ben je zelf ook opgegroeid met Hoe overleef ik en welke rol speelde het voor jou?
‘Ik ben vooral opgegroeid met de boeken op school. Mijn eerste herinnering eraan is dat de boeken er waren en de hele klas het las, over je eerste zoen, de brugklas en ga zo maar door. Iedereen kent ze en ik heb alle films gezien.’
‘Het was best spannend om auditie voor Francine te doen. Een extra grote eer dat ik het uiteindelijk geworden ben.’
Wat dacht je toen je hoorde dat je Jonas mocht gaan spelen?
‘Het was best spannend om auditie voor Francine te doen. Ze was lekker kritisch. Een extra grote eer dat ik het uiteindelijk geworden ben. Je doet sowieso auditie omdat de rol je aanspreekt. Jonas is een iconische rol. Mijn vrienden sloegen achterover, ze kennen Jonas allemaal. Het is erg leuk en een enorme uitdaging om een personage tot leven te mogen brengen in het theater. Dat ik het op mijn manier mag doen is heel tof.’
Je hebt al veel producties op je naam staan, welke staat je het meest bij?
‘De voorstelling over Johan Cruijff. Een persoon die natuurlijk echt bestaan heeft. Heel leuk dat ik nu een fictief personage mag spelen. En ook Onze Jordaan afgelopen seizoen was een groot succes en een feest om in te mogen spelen. Elke productie heeft op haar eigen manier iets bijzonders. Het zijn allemaal zulke verschillende dingen, dat maakt het werk zo leuk.’
In welk opzicht lijk je erg op Jonas en waarin helemaal niet?
‘Ik ben ook gay, dus daarin lijk ik op Jonas. Ook herken ik de vriendschap met Rosa, het kunnen lezen en schrijven met elkaar, dat had ik ook bij mijn vriendschappen van vroeger. Ik kan me minder vinden in zijn depressieve kant. Ik sta heel positief in leven, maar vind het juist daardoor interessant om Jonas te spelen.’
Dicht je zelf ook net als Jonas?
‘Nee, maar ik hou wel van schrijven. Het leuke aan acteren is dat iemand niet per se op je hoeft te lijken, dan wordt het té persoonlijk. Als iemand verder van je afstaat vind ik het leuker om te spelen.’
‘Een mooie boodschap uit het boek vind ik dat je er niet alleen voor staat, praat met anderen en verlies je vrienden niet uit het oog.’
In Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? komen veel problemen voor die spelen bij gen z en millennials, herken jij dit?
‘Absoluut, dat is wat je veel om je heen hoort. Van jongs af aan beslissen wat je later wordt is bijvoorbeeld al erg lastig. Ik wist al snel dat ik acteur wilde worden, maar veel om me heen wisten het niet. Het volwassen leven komt maar op je af denderen; er wordt veel van ons verwacht. Een mooie boodschap uit het boek vind ik dat je er niet alleen voor staat, praat met anderen en verlies je vrienden niet uit het oog.’
Wat hoop jij dat Jonas gaat doen in deel twee?
‘Ik hoop dat Jonas herenigd wordt met zijn ouders, dat zou mooi zijn. Dat er een gesprek komt of een kleine hulptip voor ouders hoe ze met hun volwassen kids om moeten gaan. O ja, nog meer: dat Jonas van het leven mag gaan genieten, heel erg verliefd mag worden, zichzelf mag ontdekken en gaat doorbreken met zijn gedichtenbundel!’
Waarom moet iedereen de Hoe overleef ik? de Musical zien?
‘Alle fans van Francines boeken moeten in ieder geval komen kijken. Maar ook voor iedereen die het boek niet kent is het interessant, omdat het een universeel verhaal is over een groep vrienden die elkaar terugvinden na lange tijd; over verlies, jezelf herontdekken en je eigen fouten erkennen. En naar het theater gaan is sowieso altijd goed, er wordt zoveel moois gemaakt!’
Tekst: Jolijn Swager. Foto: Annemieke van der Togt.
