De droom van velen: jeugdheld Rosa mogen spelen. Het overkwam Marieke Goemans. Uit vele kandidaten werd zij gekozen als dé Rosa in de nieuwe Hoe overleef ik-musical. Eerder deed ze ervaring op met rollen in onder andere Jesus Christ Superstar en Het was Zondag in het Zuiden. Maar hoe heeft ze de rol van Rosa gefikst?
‘Haha, goede vraag. De audities van Hoe overleef ik verliepen voor mij net iets anders dan alle andere audities die ik ooit heb gedaan. Meestal ben je tijdens een eerste ronde vijf minuten binnen. Je zingt een liedje, je doet een scène en je staat weer buiten. Ze willen in zo weinig mogelijk tijd, zo veel mogelijk kandidaten voor de rol zien. Maar bij HOI was het anders, zij namen echt de tijd om met me te werken. Tijdens die auditie kon ik zo veel verschillende kanten van mijn spel en zang laten zien en horen. Dat voelde zo fijn!’
‘Een paar dagen later werd ik gebeld door de producent: “Marieke, we willen graag open kaart met je spelen… na jouw eerste auditie wisten we het al zeker: jij bent voor ons dé Rosa, dus we willen je heel graag de rol aanbieden.” En toen zat ik een week later ineens aan de andere kant van de tafel. Om tegenspel te geven en om mee te zoeken naar de andere vier castleden. Dat was heel bizar, maar ook een hele vette ervaring!’
‘Toen ik de verhalen van Francine Oomen over Rosa las, wist ik: ik ben niet alleen, ik ben niet raar. Het is oké om je soms ongelofelijk kut te voelen en iedereen heeft dat weleens.’
Welke rol speelden de HOI-boeken in jouw jeugd?
‘Als puber kun je je soms zó onzeker en raar voelen. Maar toen ik de verhalen van Francine Oomen over Rosa las, wist ik: ik ben niet alleen, ik ben niet raar. Het is oké om je soms ongelofelijk kut te voelen en iedereen heeft dat weleens. De boeken waren een soort handleiding voor het leven als opgroeiend (puber)meisje om om te gaan met de chaos in je hoofd. En je te helpen bij het ontdekken wie je nou eigenlijk bent. Dank aan de survivaltips!’
Wat is de grootste uitdaging aan de rol van Rosa?
‘Rosa is een jonge vrouw met een hele complexe binnenwereld, die – denk ik – soms kan voelen als een wilde storm aan emoties, maar aan de buitenkant zie je dat niet altijd. Toch moet je dat als actrice overbrengen aan een publiek zonder dat het “too much” wordt. Het is continu balanceren tussen kwetsbaarheid en kracht. En de kunst is om dat gevoel over te brengen zonder alles woord voor woord uit te leggen. Hopelijk kan iedereen in het publiek zich uiteindelijk een beetje herkennen in Rosa. Want niemand is 100% zelfverzekerd, iedereen heeft struggles en iedereen twijfelt weleens.’
In welk opzicht lijk jij heel erg op Rosa en in welk opzicht totaal niet?
‘Ik heb net zo’n chaotisch hoofd als Rosa. En ik kan soms ook zo giga-onzeker zijn… Over mijn skills in het vak, over mijn uiterlijk, over alles eigenlijk. Ik werk daar wel aan en dat gaat steeds beter. En ouder worden helpt, hoe zal ik het zeggen, om iets meer “schijt” aan dingen te hebben. Dit jaar word ik 30, ik kan niet wachten, haha!’
‘Waarin ik niet zo op Rosa lijk: Rosa kan echt flink ruzie maken met mensen. Ik ben zelf meer van het harmoniemodel. Rosa is ook een behoorlijke binnenvetter, terwijl ik juist het liefste al mijn gedachten uitspreek en het er met vrienden over heb (of met mezelf, hardop). Het helpt me heel erg om wat ik voel en denk te ordenen in mijn hoofd en vaak voel ik me daarna meteen een stuk lichter.’
Spel, dans of zang? Wat doe je het liefst?
‘Spelen en zingen tegelijkertijd, ik ben geen danseres. Ik wil het liefst een verhaal vertellen met muziek, zoals we in Hoe overleef ik? de Musical doen. Ik ben een theaterdier, maar stiekem zou ik het natuurlijk ook heel leuk vinden om Rosa in de nog op te nemen film/serie te mogen spelen.’
‘Voor mij is muziek iets wat voor je gevoel altijd sneller gaat dan droge tekst. De melodieën kunnen je meevoeren naar de binnenwereld van de personages.’
Waarin verschilt de musical ten opzichte van het boek?
‘Om te beginnen hebben we natuurlijk maar beperkte tijd om het verhaal te vertellen. Het toffe aan theater – vind ik – is dat we ook veel kunnen laten zien en niet alles woord voor woord hoeven uit te leggen. Ook door bepaalde beelden, licht, geluid en stiltes kunnen we emoties overbrengen. En natuurlijk de muziek! Voor mij is muziek iets wat voor je gevoel altijd sneller gaat dan droge tekst. De melodieën kunnen je meevoeren naar de binnenwereld van de personages. Dat vind ik de meerwaarde van een musical.’
Die droomrol van Rosa heb je binnen, welke droomrollen staan er nog meer op je lijstje?
‘De musical die ervoor gezorgd heeft dat ik dit vak in ben gegaan is de musical Wicked. Zowel Elpahaba als Glinda vind ik fantastische karakters. Ze hebben beiden hun eigen uitdagingen en onzekerheden, maar in de basis zijn het hele sterke vrouwen met een heel groot hart. Ik hoop nog vele mooie rollen te mogen spelen, maar ik hoop vooral dat het hele diverse rollen zullen zijn. Dat vind ik het leuke aan acteren, voor eventjes kun je totaal iemand anders zijn. Rosa ligt dan weer heel dicht bij mezelf, en dat is ook heel bijzonder.’
‘Vroeger werd ik vaak gecast voor de prinsesjes, maar ik zou het zo vet vinden om juist een keer de slechterik te spelen. Of een man. In het musicalvak is veel typecasting, maar het liefste wil ik breken met die conventionele regels. Ik wil niet beperkt worden door hoe ik eruitzie of in welk hokje ik volgens anderen zou passen. Theater is voor mij juist de vrijplaats waar álles mogelijk is. Het gaat om het verhaal dat je vertelt en dat je daarmee het publiek weet te raken. Dat is waar echt acteren voor mij om draait.’
‘Ik hoop vooral dat de boodschap blijft hangen dat je in het leven niet alles alleen hoeft te dragen. Dat praten, delen en jezelf accepteren je echt verder helpt.’
Wat hoop je dat bij de bezoekers blijft hangen na de voorstelling?
‘Ik hoop natuurlijk dat ze onwijs genoten hebben en aan al hun vrienden en familie vertellen dat ze ook lekker naar het theater moeten komen! Maar vooral hoop ik dat de boodschap blijft hangen dat je in het leven niet alles alleen hoeft te dragen. Dat praten, delen en jezelf accepteren je echt verder helpt. En hopelijk geeft dat de moed om hulp te vragen wanneer dat nodig is. Misschien voelt het soms alsof jij de enige bent die worstelt met het leven en alsof iedereen (op social media bijvoorbeeld) helemaal gelukkig is (zucht, fake news)… Trust me, je bent niet alleen.’
Tekst: Jolijn Swager. Foto: Annemieke van der Togt.
